از لحظه‌ای که در یکی از اتاق‌های بیمارستان بستری شده بودم، زن و شوهری در تخت روبروی من مناقشه‌ی بی‌پایانی

را ادامه می‌دادند. زن می‌خواست از بیمارستان مرخص شود و شوهرش می‌خواست او همان جا بماند. از حرف‌های پ

رستارها متوجه شدم که زن یک تومور دارد و حالش بسیار وخیم است.

آنکس که رفتنیست

 بگذار برود ... التماس به ماندنش نکن

بودنش هم به اندازه نبودنش درد و رنج دارد...

كهنه فروشي توي كوچمون داد ميزد:

وسايل كهنه-چراغ شكسته ميخريم.

بي اختيار فرياد زدم:

دل شكسته چي؟مي خري؟

آروم گفت اگه ارزش داشت كه كسي

نميشكوندش